निरूपण:रक्ताचा वारसा चालवण्यापेक्षा‎ विचारांचा वारसा चालवणे महत्त्वाचे‎

मनुष्याला जोपर्यंत ध्येयाचे वेड लागणार‎ नाही तोपर्यंत तो यशस्वी होणार नाही.‎ रक्ताचा वारसा चालविण्यापेक्षा‎ विचाराचा वारसा चालवणे सद्याच्या‎ युगात महत्वाचे असल्याचे अशोक‎ महाराज ईदगे यांनी सांगितले.‎ मंठा तालुक्यातील तळणी येथे सुुरु‎ असलेल्या अखंड हरिनाम सप्ताहात‎ पाचव्या दिवशीचे कीर्तनाचे पुष्पात ईदगे‎ महाराजांनी जगदगुरू तुकाराम महाराज‎ यांच्या बळीवंत आम्ही समर्थाचे दास‎ घातली या कास कळीकाळासी तेथे‎ माणसाचा कोण आला पाड उल्लोंघनी‎ जड गेलो आधी या अभंगावर निरूपण‎ केले. तुकाराम महाराजांनी जगतगुरू‎ तुकाराम महाराजांनी दास्यत्वाचा मार्ग‎ स्वीकाराला देवाला शरण गेल्याशिवाय‎ तो प्राप्त होत नाही. महाराजांनी‎ पांडुरंगाच्या भक्तीत स्वत:ला वाहवून‎ घेतले.

सर्वसामान्य भक्त सुध्दा जर‎ देवाला जरी शरण गेले तरी त्याच्या‎ कठीण काळात तो उभा राहतो.‎ मनुष्याच्या जीवनात दोन दुःख आहेत‎ एक जन्माचे आणि दुसरे मरणाचे. माता‎ आणि संस्कार हे जवळचे नाते आहेत ते‎ नाते पित्याच्या बाबतीत होऊ शकत‎ नाही. कारण पित्याचे आयुष्य हे‎ जोडाजोडीचे असते. आजकाल प्रत्येक‎ मनुष्य हा सर्व सुखसोईयुक्त परिपक्क‎ असला तरी मृत्युचे भय हे कायमचे‎ आहे. ज्ञानाचा मार्ग हा कठीण मार्ग‎ असून मनुष्याने मरणाला घाबरु नये.‎ जीवन आनंदात जगले पाहिजे. अज्ञानी‎ मनुष्य हा जगाला उपदेश करू शकत‎ नाही आणि ज्ञानी मनुष्य सुध्दा जगाला‎ उपदेश करू शकत नाही कारण त्या‎ ज्ञानी मनुष्यासमोर जगच नसते. मनुष्य‎ हा संसाराचा दास आहे म्हणून तो‎ त्याच्या लौकीकाचा झेडा फडकवू‎ शकत नाही. संसारीक माणसाने देवाचे‎ दास्यत्व स्वीकारले पाहिजे तरच‎ आपला उध्दार होईल. देवाची मनुष्याने‎ संसारासाठी रडल्यापेक्षा देवासाठी रडले‎ पाहिजे जग जिकण्यांसाठी निघालेले‎ लोक काळाला जिंकू शकले नाही‎ आपण तर सामान्य आहोत.‎

सामान्यासाठी आपल्या संतांनी‎ दाखवलेला भक्ती मार्गच आपल्या‎ उद्धाराचे साधन आहे. परीक्षा‎ दिल्याशिवाय विद्यार्थी जसा पास होऊ‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎ शकत नाही तसेच भक्ती केल्याशिवाय‎ परमार्थीक आयुष्यात मनुष्याला देव‎ कसा प्राप्त होईल. ज्ञानाचा मार्ग हा सोपा‎ नाही तलवारीच्या धारेसारखा तो मार्ग‎ धारदार आहे. तो मार्ग आपल्यासाठी‎ ज्ञानोबा तुकोबानी स्वीकारला . देवत्व‎ प्राप्त करायचे असेल त्याला साधनेची‎ भक्तीची जोड आवश्यक आहे.‎

महाराष्ट्राला वैचारिक‎ साधनेचा पाया
महाराष्ट्र ही संतांची‎ भूमी असून संतांनी दिलेल्या वैचारिक‎ साधनेचा पाया भक्कम आहे. या संत‎ परंपरेचे पाईक आपण असल्याने तो‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎ वैचारीक वारसा आपण प्रत्येकाने जर‎ जपला कुठली ताकत आपल्याला स्पर्श‎ करू शकणार नाही. कारण इथे श्रध्देची‎ व्याख्या शिकवली आहे. उत्कटपणा‎ कृतीशील झालेली विवेक शक्ती म्हणजे‎ श्रध्दा. ओढून ताडून बळजबरीने‎ कुणावरही लादण्याची गरज नाही.‎ कारण श्रध्दैचा पाया हा भक्कम‎ असल्याने या मातीचा वारसा हा‎ श्रध्दैचाच असून तो तुम्ही स्वीकारला‎ तरच आपण ज्ञानोबा तुकोबाचे व संत‎ परपंरेच खरे पाईक ठरुत असे‎ महाराजानी शेवटी सांगीतले.‎